De geschiedenis van de ballonvaart begon in de 18e eeuw, toen de gebroeders Montgolfier erin slaagden om de eerste heteluchtballon te bouwen. Op 4 juni 1783 stegen ze op vanuit Annonay, Frankrijk, en de ballon bereikte een hoogte van ongeveer 2000 voet voordat hij veilig landde.
In de daaropvolgende jaren werden er verschillende andere ballonvluchten gemaakt, waaronder de eerste ballonvlucht in de Verenigde Staten in 1784 en de eerste ballonvlucht in Afrika in 1862.
De ballonvaart werd snel populair in Europa en in de daaropvolgende jaren werden er verschillende andere ballonnen gebouwd en getest. Een van de meest bekende ballonvaarders uit die tijd was de Franse piloot Jean-Pierre Blanchard, die in 1785 de eerste menselijke vlucht over het Kanaal tussen Engeland en Frankrijk maakte.
In België vond de eerste ballonvaart plaats op 2 september 1785, toen de ballon van Jean-Pierre Blanchard en John Jeffries opsteeg vanuit de tuin van het Koninklijk Paleis in Brussel. De ballon reisde over een afstand van 80 kilometer voordat hij in de buurt van het Nederlandse stadje Wezel landde.
In september 1992 werd de allereerste transatlantische ballonrace gehouden, met als doel om non-stop van de Verenigde Staten naar Europa te vliegen in een ballon. De race werd georganiseerd door de Amerikaanse luchtvaartpionier Don Cameron en er deden zes teams aan mee, waaronder het Belgische team van Wim Verstraeten.
Wim Verstraeten was een ervaren ballonvaarder uit België Op 9 september 1992 begonnen de zes teams aan hun reis vanuit de Verenigde Staten. Het Belgische team van Verstraeten was een van de snelste teams en leidde de race voor een groot deel van de tijd. Maar al snel werden ze geconfronteerd met uitdagingen zoals slecht weer en technische problemen, waardoor hun voorsprong langzaam verdween. Op 18 september 1992 landen ze in de buurt van Groot-Brittannië, nadat ze 6 dagen, 3 uur en 45 minuten in de lucht hadden doorgebracht. Hoewel ze niet als eerste over de finish kwamen, was hun prestatie nog steeds indrukwekkend en maakte het hen tot helden in de Belgische ballonvaartgemeenschap.
De Breitling Orbiter 3 is een beroemde ballonvaartuig dat werd gebruikt om de eerste non-stop ballonvaart om de wereld te voltooien. Het vaartuig werd ontworpen en gebouwd door de Zwitserse ballonvaarder Bertrand Piccard en de Britse ballonvaarder Brian Jones. Het duo voltooide hun historische vlucht in maart 1999, nadat ze 19 dagen, 21 uur en 47 minuten in de lucht hadden doorgebracht.
De Breitling Orbiter 3 was het derde ballonvaartuig dat werd gebouwd als onderdeel van het Breitling Orbiter-project, dat tot doel had de eerste non-stop ballonvaart om de wereld te voltooien. Het vaartuig was bijna 55 meter hoog en had een diameter van 38 meter, waardoor het het grootste ballonvaartuig was dat ooit was gebouwd.
Het vaartuig was uitgerust met een verscheidenheid aan apparatuur om de ballonvaarders te helpen navigeren en overleven tijdens hun lange reis. Dit omvatte een GPS-navigatiesysteem, een satelliettelefoon, een zuurstofsysteem en een systeem voor het zuiveren van water.
De reis van de Breitling Orbiter 3 begon op 1 maart 1999 in het Zwitserse stadje Château-d’Oex. Het vaartuig reisde vervolgens over Europa, Azië, de Stille Oceaan en Noord-Amerika voordat het uiteindelijk landde in een veld in Egypte op 21 maart.
De prestatie van Piccard en Jones in de Breitling Orbiter 3 was een mijlpaal in de geschiedenis van de ballonvaart en de luchtvaart in het algemeen. Hun vlucht brak talloze records en opende de deur naar nieuwe mogelijkheden voor de luchtvaart en de menselijke exploratie van de atmosfeer en de ruimte.
Het Breitling Orbiter-project heeft de ontwikkeling van ballonvaartuigen en luchtvaarttechnologieën verder gestimuleerd en heeft bijgedragen aan ons begrip van de atmosfeer en het milieu. De Breitling Orbiter 3 is nu te zien in het Smithsonian National Air and Space Museum in Washington D.C., waar het wordt tentoongesteld als een belangrijk stuk van de luchtvaartgeschiedenis.
